Αίγινα: Το ρίγος του αντιδημάρχου και η ανταποδοτικότητα των τάφων

Απόντος του ασθενούντος δημάρχου –ο οποίος ευτυχώς αντιμετώπισε επιτυχώς τελικά το πρόβλημα της υγείας του– η προγραμματισμένη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών του Δήμου πραγματοποιήθηκε πριν τρεις ημέρες υπό την προεδρία του αναρριγούντος  –όπως ο ίδιος δήλωσε– και αρμόδιου αντιδημάρχου οικονομικών Νεκτάριου Κουκούλη. Αιτία του ρίγους του αντιδημάρχου
όπως ο ίδιος δήλωσε ήταν το μακάβριο θέμα των νέων ρυθμίσεων των τελών των κοιμητηρίων της Αίγινας. Το έτερο και ακόμη πιο φλέγον θέμα της συνεδρίασης, οι νέες ρυθμίσεις στα τιμολόγια του νερού, δεν συζητήθηκε τελικά επειδή ο ασθενών δήμαρχος επιθυμεί να διευθύνει προσωπικά την κρίσιμη συζύτηση μόλις αναρρώσει. Η επιτροπή,  λοιπόν, στερήθηκε μεν την μακρά εμπειρία και τις ειδικές γνώσεις του δημάρχου μας στο θέμα που απέμεινε να συζητηθεί, αλλά το κενό αναπλήρωσε το γεγονός ότι υπεύθυνη για τις προτάσεις της δημοτικής αρχής ήταν η επίσης απούσα δημοτική σύμβουλος της πλειοψηφίας Τιτίνα Κανελλά, η οποία, μπορεί μεν να μην έχει την ανάλογη πείρα στο κάπως δυσάρεστο θέμα των κοιμητηρίων, αλλά έχει δικές της απόψεις επί των οικονομικών θεμάτων –στα οποία άλλωστε είναι ειδική– πολλές από οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και αυτές ως δυσάρεστες. Οι έπαινοι από πλευράς εκπροσώπων της δημοτικής αρχής για την επίπονη εργασία της απούσης συναδέλφου τους ήταν τόσο επίμονοι και έντονοι, που ορισμένοι κακόβουλοι θα ισχυρίζονταν ότι είχαν ως απώτερο στόχο την εξασφάλιση της θετικής της ψήφου στο θέμα του νέου τιμολογίου ύδρευσης, το οποίο θα υποβληθεί στο δημοτικό συμβούλιο στο άμεσο μέλλον και το οποίο περιλαμβάνει ρυθμίσεις με τις οποίες η αυστηρή σύμβουλος είχε διαφωνήσει σθεναρά, όταν αυτές είχαν προταθεί παλαιότερα, από την τότε διοίκηση Παναγιώτη Κουκούλη.

Λίγο, λοιπόν, το μακάβριο του θέματος, λίγο οι εξωφρενικές αυξήσεις σε όλα τα τέλη των κοιμητηρίων –που έμελλε να καταστήσουν τις προτάσεις της δημοτικής διοίκησης ένα μακάβριο αλλά και τσουχτερό αστείο για τους άτυχους δημότες που θα κληθούν να πληρώσουν σε μέρες κρίσης το ποσό π.χ. των 5.000 ευρώ για απόκτηση οικογενειακού τάφου– όλα αυτά προκάλεσαν προφανώς μιαν ιδιαίτερη νευρικότητα στον προεδρεύοντα, ο οποίος και προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις χρησιμοποιώντας μια γλώσσα πιο ανάλαφρη και πολιτισμένη. Αυτό τουλάχιστον θα έτεινε να θεωρήσει κανείς όταν τον άκουγε να ομιλεί για τριετή «φιλοξενία» νεκρών στους τάφους των κοιμητηρίων. Χάρις στις επίμονες παρεμβάσεις των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης Νίκου Πτερούδη και Τρύφωνα Γκότση, αποκαλύφθηκε ότι ο Δήμος, ελλείψει «ταφολογίου» (sic), δεν αναγνωρίζει κανέναν υπάρχοντα τάφο ως οικογενειακό, παρά μόνο εάν προσκομισθούν έγγραφα δικαιολογητικά. Ξεκίνησε λοιπόν μια μακρά συζήτηση για την διαδικασία με την οποία θα αναγνωρισθούν οι πολλοί οικογενειακοί τάφοι που υπάρχουν από παλαιοτάτων χρόνων στα διάφορα κοιμητήρια της Αίγινας και αίφνης ο αντιδήμαρχος υπέβαλε μια παράξενη πρόταση: «Μπορεί το Δημοτικό Συμβούλιο –ή κάποια επιτροπή– να αποφασίσει ότι κάποιοι τάφοι είναι οικογενειακοί, βάσει των εγγράφων που θα προσκομίσουν οι άνθρωποι που είναι θαμμένοι εκεί». Πρόκειται για μια μακάβρια αντίληψη για τις ιδιότητες των νεκρών που «φιλοξενούνται» στα κοιμητήρια της Αίγινας, αντίληψη που έκανε πολλούς από τους παριστάμενους να αναρριγήσουν και αυτοί. Εξηγεί βέβαια σε κάποιο σημείο την φοβία που προκαλεί στον ευαίσθητο αντιδήμαρχο η συζήτηση για το θέμα, εκτός και αν υποκρύπτει τον ευσεβή πόθο της δημοτικής μας αρχής να την «ψηφίσουν και οι νεκροί», γεμάτοι ευγνωμοσύνη, φυσικά, για την τυχόν αναγνώριση των τάφων τους ως οικογενειακών. Διότι με την μέχρι τώρα πορεία της –που έχει αποξενώσει ακόμη και παλαιούς αφοσιωμένους υποστηρικτές της– η παράταξη που διοικεί τον Δήμο μόνο με την βοήθεια δυνάμεων που προέρχονται από τον χώρο του ανεξήγητου μπορεί να καταφέρει να επανεκλεγεί. Και βέβαια οι νεκροί δεν μπορούν ούτε έγγραφα να υποβάλλουν, ούτε να ψηφίσουν, αλλά κάποιοι απ’ αυτούς έχουν και ζωντανούς απογόνους, οι οποίοι μπροστά στον κίνδυνο να αναγκασθούν να πληρώσουν 5.000 για να κατοχυρώσουν τους ήδη υπάρχοντες οικογενειακούς τους τάφους είναι ικανοί να κάνουν πολλά.

Μέσα από την συζήτηση που έγινε, αποκαλύφθηκαν πολλά κενά στις προτάσεις του Δήμου και κυρίως η έλλειψη οικονομικών στοιχείων από το παρελθόν που θα μπορούσαν να καταδείξουν την αναγκαιότητα ή μη των οδυνηρών αυξήσεων. Την απαράδεκτη αυτή πρακτική καυτηρίασε ο Νίκος Πτερούδης, ενώ ο παριστάμενος επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, Στέλιος Κοττάκης, μίλησε με σκληρά λόγια για την ληστρική επίθεση του Δήμου εναντίον των δημοτών του, σε μια εποχή που τους έχει γονατίσει η οικονομική κρίση. Κατά την διάρκεια της συζήτησης αποκαλύφθηκαν οι βασικοί άξονες του σκεπτικού που ενέπνευσε τις ακραίες προτάσεις. Να γίνουν τα κοιμητήρια της Αίγινας «ανταποδοτικά» και να αποθαρρυνθεί η κτήση οικογενειακών τάφων από τους δημότες  διότι ο χώρος δεν επαρκεί. Να κρύβεται πίσω από τις δυσβάστακτες αυτές αυξήσεις, στις οποίες –από πλευράς δημοτικής αρχής– αντιτάχθηκε μόνο ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Οικονόμου, το επιχειρηματικό δαιμόνιο της απούσας Τιτίνας Κανελλά; Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Η ίδια πάντως οφείλει να ξεκαθαρίσει την θέση της στο προσεχές δημοτικό συμβούλιο. Οι προτάσεις του Δήμου δείχνουν μια πρωτοφανή κοινωνική αναλγησία αφού προσπαθούν να εξυγιάνουν τον υπερχρεωμένο Δήμο εις βάρος των υπερχρεωμένων δημοτών του. Ο «θαυμαστός» πολιτισμικός μας «μάνατζερ» Νίκος Τζίτζης, μέλος και αυτός της επιτροπής, μίλησε για άμεση «εκκένωση» τάφων, όταν οι δικαιούχοι τους χρωστούν τα τέλη, μοιάζοντας να ζει σε άλλον κόσμο, ενώ ο Τάσσος Κρεούζης, τον οποίο ο αντιδήμαρχος –στο πλαίσιο προφανώς της ζοφερής ατμόσφαιρας που επικρατούσε– αποκάλεσε «κύριο Τάφο», προτίμησε να κρατήσει μια ταιριαστή, άκρα του τάφου σιωπή και να υπερψηφίσει απλώς στο τέλος την προκλητική πρόταση. Οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης την καταψήφισαν, αλλά η πρόταση τελικά πέρασε. Σε μια εποχή, λοιπόν, που ακόμη και οι τράπεζες κάνουν ευκολίες σε αυτούς που τους χρωστούν, ο Δήμος αποφάσισε μιαν άνευ προηγουμένου οικονομική επίθεση, φιλοδοξώντας να μετατρέψει τον ανθρώπινο πόνο και τον θάνατο σε κερδοφόρα επιχείρηση. Επισημαίνω και κάτι που ως τώρα έχει περάσει απαρατήρητο. Για την «φύλαξη» οστών στο οστεοφυλάκιο έχει προβλεφθεί κάποιο τέλος. Τί θα ισχύσει άραγε για τις περιπτώσεις που, για κάποιον οποιονδήποτε λόγο, το τέλος αυτό θα πάψει να πληρώνεται; Θα πετάξουν τα οστά στα σκουπίδια; Μήπως έπρεπε στο θέμα αυτό να τοποθετηθεί και η Μητρόπολη; Επιτρέπεται να απομακρύνονται οστά από το οστεοφυλάκιο επειδή δεν πληρώθηκε κάποιο τέλος;

Με την απίστευτη αυτή πολιτική σε μια εποχή τόσο δύσκολη, κάποιος που θα ήταν επιρρεπής στις αντιμνημονιακές και άλλες συνωμοσιολογικές  θεωρίες θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι ο Δήμος μας προωθεί ένα σχέδιο κατεξοχήν ανθελληνικό, που έχει σκοπό να μας στερήσει ακόμη και τους τάφους των προγόνων μας. Και παρότι εγώ δεν πιστεύω σε τέτοια σενάρια, αναγνωρίζω ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να οδηγηθούμε σε αυτό το ολέθριο αποτέλεσμα, και μάλιστα άθελά μας, από στενοκεφαλιά και ανεπάρκεια. Ας προσέξουν λοιπόν οι διοικούντες τον Δήμο μας. Τα κοιμητήρια είναι ιεροί χώροι μνήμης και όχι πεδία ασκήσεων κάποιων θλιβερών μαθητευόμενων «μάνατζερς».

Πηγή