Η αδιαφορία σκοτώνει το Μέλλον της Πατρίδας

Ανήκουμε στη Δύση. Την Άγρια Δύση. Την Αμερικανική, όπου ο γιος ενός αφρικανού λαθρομετανάστη γίνεται Πρόεδρός της. Είναι δε τόσο επηρμένος που ο Οικουμενικός Πατριάρχης πνευματικός ηγέτης εκατομμυρίων Χριστιανών, πρέπει να πάει στη σουίτα της εξοχότητάς του για να έχει την τιμή μιας ολιγόλεπτης συνάντησης μαζί του.

Γίναμε επιτέλους και στην Ελλάδα πολιτισμένοι κατά τα σύγχρονα μεταπολεμικά πρότυπα. Ένοπλοι
νεαροί μετανάστες μπορούν ελεύθερα να εισβάλλουν στα σχολεία μας και να εξοντώνουν συμμαθητές τους. Πατεράδες μπορούν να ακρωτηριάζουν τις γυναίκες τους εμπρός στα μάτια των ανήλικων παιδιών τους, εμπνευσμένοι από τα πάμπολλα αμερικανικά θρίλερ. Χρεωκοπημένοι πλοιοκτήτες προαναγγέλλουν τη σαπουνόπερα της αυτοχειρίας τους. Αποτινάξαμε επιτέλους τις μικροαστικές μας αντιλήψεις και αναστολές. Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια μας κρατούσαν δέσμιους του μεσαιωνικού μας παρελθόντος. Τέρμα οι φοβίες που μας είχε ποτίσει η θρησκεία και οι γονείς μας. Τώρα γονέας και θεός είναι η τηλεόραση. Τα Μέσα κατασκευάζουν τον παρανοϊκό μαζάνθρωπο του μέλλοντος, τον «κιμά» κατά τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που θα μπορούν να πλάθουν ανάλογα με τις ανάγκες τους τα μεγάλα αφεντικά.
Και αυτοί που αντιδρούν; Οι επαναστατημένοι νέοι με τα καδρόνια και τις μολότοφ; Δεν είναι μια κάποια ένδειξη υγείας; Όσοι αντιδρούν χωρίς να έχουν σκοπό την υγεία αλλά την περεταίρω χαλάρωση των συνεκτικών δεσμών της κοινωνίας, όσοι εμπνέονται από ιδέες καταστροφής και άρνησης, κάνουν κινήσεις απογοήτευσης και αγωνίας, κινήσεις σπασμωδικές που προδικάζουν την τραγωδία της ήττας.

Με τέτοια περιστατικά μόνοι τους οι πολίτες θα ζητήσουν περισσότερη αστυνόμευση, περισσότερο έλεγχο, τσιπάκια στο χέρι, ελέγχους στα κομπιούτερς, στα κινητά τηλέφωνα, αόρατους σωματοφύλακες, οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει να νιώσουν ασφαλείς, τίποτε να μη χαλάσει τη μακάρια απάθειά τους, την ασφάλεια των ζωντανών – νεκρών.

Οι μοιραίοι μεταβατικοί άνθρωποι που κατασκευάζουν οι κυρίαρχοι της εικόνας, έχουν εκχωρήσει συνειδητά ή ασυνείδητα στους αόρατους κυρίους τους το δικαίωμα να σκέφτονται αυτοί αντί γι’ αυτούς, να αποφασίζουν για λογαριασμό τους. Τι θα φορέσουν, τι θα φάνε, με τι θα γελάσουν, τι θα πιστέψουν, τι θα σκεφτούν.

Οι νεοέλληνες είναι κουρασμένοι. Δεν θέλουν να παλέψουν για μια γυναίκα, για ένα πιάτο φαγητό, για ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους. Δε θέλουν να γράφουν αλλά να πατούν κουμπιά. Δεν προλαβαίνουν ούτε να μασήσουν. Προτιμούν τις βιταμίνες σε σκόνη. Ναρκομανείς και ναρκωμένοι περιφέρονται στην παραζάλη ενός εγωιστικού αμόκ. Είναι οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι-θεοί του βραδινού δελτίου ειδήσεων.

Την απάντηση στην παραίτηση του σύγχρονου ανθρώπου δίνει ο ακόλουθος στίχος από την υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδας: «Βλέπε ούν ψυχή μου, μή τώ ύπνω κατενεχθής, ίνα μή τώ θανάτω παραδοθής».

Πόσες ψυχές συμπατριωτών μας βρίσκονται σε κατάσταση υπνώσεως! Η αδιαφορία που ισοδυναμεί με πνευματικό αλλά και βέβαιο βιολογικό θάνατο της Φυλής μας, είναι μέγιστο πρόβλημα της νεοελληνικής κοινωνίας. Αυτή την αδιαφορία που ισοδυναμεί με πνευματικό και ηθικό θάνατο έχουμε να αντιπαλέψουμε, γύρω μας και μέσα μας. Όσοι ζωντανοί…

Πηγή